5 centów na zamówienie - bilety

Najwcześniejsze odniesienie do analogu „dwóch centów” pojawia się w lekcji roztocza wdowy zarówno w Ewangelii Marka, jak i Ewangelii Łukasza. W epizodzie biblijnym kilku bogatych patronów świątynnych przekazuje duże sumy pieniędzy, ale bardzo biedna wdowa umieszcza w ofierze tylko dwie małe monety, czyli dwa centy. Znajduje większą przychylność u Jezusa niż bogaci patroni, widząc, że wdowa oddała wszystkie swoje pieniądze Świątyni w Jerozolimie, podczas gdy bogaci patroni niewiele zainwestowali, pozostawiając dużo pieniędzy dla siebie.

Niektórzy uważają, że wyrażenie to pochodzi z gier karcianych, takich jak poker. W tych grach przed rozpoczęciem gry należy postawić mały zakład lub stawkę. Tak więc fraza stanowi analogię między wejściem do gry a rozpoczęciem rozmowy. Nie ma jednak dowodów na to, że jest to początek tego idiomu, więc jest to jedynie spekulacja. Innym prawdopodobnym początkiem jest to, że „moje dwa grosze warte” wywodzą się z dużo starszego XVI-wiecznego angielskiego wyrażenia „grosz za twoje myśli”, być może sarkastyczna reakcja na otrzymywanie większej ilości opinii, niż było to pożądane ”. ale mam dwa grosze ". Istnieje również pewne przekonanie, że ten idiom może mieć swoje początki we wczesnych kosztach wysyłki w Anglii, „dwupłatku”, gdzie dwa grosze to normalna opłata za wysłanie do kogoś listu zawierającego słowa i myśli lub uczucia.

„Dwa centy” i jego odmiany mogą być również użyte zamiast rzeczownika „opinia” lub czasownika „podać opinię [podmiotu]”, np. „Musiałeś włożyć swoje dwa centy, prawda?” lub „Ale to tylko moje dwa centy”. To wyrażenie jest również często używane na końcu zdania, np. „Tylko moje dwa centy”.