- Dit bericht is geschreven door Camille Steens -
Aan de voet van de heuvel Montmartre vind je een van de best verborgen romantische plekjes van Parijs. Een roze huis met groene luiken ligt verscholen achter de drukke stadsstraten van het 9e arrondissement van Parijs. Een klein, lommerrijk pad van de Rue Chaptal leidt naar een geplaveide binnenplaats die grenst aan een kleine tuin en een zonnige kas. Dit is de thuisbasis van het Museé de la Vie Romantique, een klein maar eclectisch museum gewijd aan de Romantiek.
Het museum is het voormalige woonhuis en atelier van de Nederlandse kunstenaar Ary Scheffer (1795-1858) die in de jaren 1830 naar de wijk verhuisde. Scheffer, destijds een beroemde kunstenaar, was ook een centrale figuur in de artistieke en intellectuele samenleving van Parijs. Zijn huis werd de ontmoetingsplek voor belangrijke 19e-eeuwse kunstenaars, muzikanten en schrijvers, waaronder Eugène Delacroix, Gioachino Rossini, Frédéric Chopin en George Sand.
Een bezoek aan het Museum van het Romantisch Leven neemt je mee terug in de tijd naar het begin van de 1800e eeuw. Antieke meubels, romantische portretten en prachtige sieraden vertellen het verhaal van het artistieke leven in de hoogtijdagen van de romantiek. Terwijl een groot deel van het museum is gewijd aan het werk van Ary Scheffer zelf, verkent de begane grond het leven en werk van George Sand, een van de meest populaire schrijvers van de Romantiek, en een van de meest succesvolle vrouwelijke schrijvers van de 19e eeuw .
Het Musée de la Vie Romantique, gemakkelijk een van de meest romantische plekken in Parijs, is ook de thuisbasis van een van de schattigste theesalons in de stad. In de schaduwrijke, met rozen gevulde tuin vind je de Rose Bakery, de perfecte plek voor een romantische Parijse lunch. Het zal geen verrassing zijn dat het museum in Parijs en daarbuiten zeer geliefd is. Het won zelfs de prijs voor Tiqets' Best Hidden Gem 2020, gebaseerd op meer dan 6,000 stemmen en overweldigend positieve recensies.
We spraken met Museé de la Vie Romantique-directeur Gaëlle Rio, die ons inzicht gaf in de geschiedenis van het museum en wat het zo speciaal maakt.
Heel erg bedankt dat je bij ons bent gekomen, Gaëlle. Kun je ons iets vertellen over je rol en wat die inhoudt?
Ik ben de directeur van het Musée de la Vie Romantique en werk nu 2 jaar in het museum. Mijn rol is het leiden van het museumpersoneel, het organiseren van tentoonstellingen en het betrekken van het publiek bij het museum. Voorheen was ik curator in het Petit Palais, een bekend museum aan de Champs Elysees. Dit is een heel ander beroep!
Mijn dagelijkse uitdaging is om het publiek voor het museum te diversifiëren. Het Musée de la Vie Romantique is een verborgen juweeltje en we werken hard aan het uitbouwen van het publieke profiel van het museum, bijvoorbeeld door samenwerking met kunstacademies.
Wat is het verhaal van het museum? Hoe werd het Musée de la Vie Romantique?
Het museum is een beetje vreemd omdat het een mix is van veel verschillende karakters. Het museum is ongeveer 3 personen: Ary Scheffer, George Sand en Ernest Renan. Scheffer was natuurlijk de oorspronkelijke bewoner van het huis en Ernest Renan (de beroemde schrijver) was door huwelijk met Scheffers familie verbonden. Sand was waarschijnlijk een van de schrijvers in die tijd die soirees bij Scheffer thuis bezochten. Elke collectie van het museum gaat over een andere persoon, dus het is behoorlijk eclectisch.
Het huis waarin het museum is gevestigd, was 150 jaar in het bezit van dezelfde familie – dat is zeer zeldzaam. Het werd een museum in 1980, door de wil van de familie van Ernest Renan. Ze wilden het huis aan de stad Parijs schenken met als voorwaarde dat het een museum zou worden en het publiek zou verwelkomen om het huis en de collectie erin te bewonderen.
Hoewel het een van de meest romantische plekken in Parijs is, richt het museum zich niet op romantische verhalen of verhalen over verloren liefde, dus waar komt de naam vandaan? Museum van het romantische leven Komt van?
Veel mensen vragen me eigenlijk naar de naam van het museum, omdat ze denken dat het Museum voor het Romantisch Leven gaat over het dagelijks leven in de periode van de Romantiek, maar als je het bezoekt zie je bijvoorbeeld geen badkamer of keuken; het is echt een huis omgetoverd tot een museum. Het is een huis, maar het beeldt niet het dagelijkse leven uit. Het is meer een beeld van het culturele leven van de eerste helft van de 19e eeuw in de artistieke wijk Nouvelle Athènes, toen de Romantiek bloeide.
Toen het museum werd opgericht, heette het Hotel Scheffer-Renan, naar twee van zijn beroemde voormalige bewoners. Het verwees ook naar het gebouw dat een herenhuis, dus een vrijstaand herenhuis dat meer grandeur heeft dan gemiddeld huis. Die naam past echter niet echt bij het Musée de la Vie Romantique; het is een kunstenaarshuis, niet erg rijk of burgerlijk. Bovendien waren Scheffer en Renan allebei geen beroemde artiesten, dus de naam sprak niet tot de verbeelding van mensen. In 1987 werd de naam veranderd in Musée de la Vie Romantique, wat poëtischer is.
Dus als je 'romantisch leven' zegt, is het meer de weerspiegeling van de geest van de romantiek en de geest van de mensen in de romantische periode?
Ja, het gaat over het leven in de salons – het intellectuele, culturele en esthetische leven van de kunstenaars in die tijd. Het gaat niet zozeer om het dagelijks leven, maar om hoe kunstenaars destijds kunst maakten.
Wat is een van de beste dingen die je voor het museum hebt gedaan?
Mijn eerste tentoonstelling! Het ging over de Romantiek in Parijs en de literaire salon. De salon was een zeer bekende en populaire gebeurtenis in de eerste helft van de 19e eeuw. Georganiseerd in de huizen van kunstenaars en intellectuelen in die tijd, zouden schrijvers, musici, filosofen en schilders samenkomen en hun ideeën over creativiteit en kunst uitwisselen.
Ary Scheffer, de oorspronkelijke bewoner van het huis waarin het museum is gevestigd, organiseerde vroeger veel salons. Beroemde musici als Frédéric Chopin en Franz Liszt zouden in dit huis piano spelen voor een publiek van schilders en schrijvers.
Dat klinkt heel romantisch, ik krijg zin om terug in de tijd te reizen en in de salon te zitten terwijl Chopin piano speelt…
Vast en zeker! De salon was een specialiteit van de Romantiek, die niet alleen een kunststroming was, maar een grotere culturele beweging. In Duitsland begon het in de literatuur, terwijl het in Frankrijk begon in de schone kunsten. Voor kunstenaars in die tijd was de salon een manier om ideeën uit te wisselen tussen verschillende kunstvormen en om elkaar te inspireren.
Kun je ons iets meer vertellen over Ary Scheffer?
Vreemd genoeg is Scheffer tegenwoordig niet zo bekend meer, maar in zijn tijd was hij erg beroemd. Hij werd geboren in 1795 in Nederland en verhuisde in 1810 met zijn moeder en twee broers naar Frankrijk. Hij was de tekenleraar voor de kinderen van de hertog van Orleans (de toekomstige koning Filip). Hij stond dus heel dicht bij enkele van de machtigste mensen in Frankrijk in die tijd.
Hij wordt vaak gezien als een van de belangrijkste schilders van de Romantiek – kun je ons vertellen waarom?
Hij had veel invloed op andere schilders en denkers van de Romantiek, en hij is een geweldig voorbeeld van een kunstenaar die zich liet inspireren door verschillende vormen van kunst.
Ary Scheffer was zeer geïnteresseerd in literatuur. In zijn schilderijen herinterpreteerde hij het werk van beroemde schrijvers als Shakespeare, Goethe en Lord Byron. Deze intellectuele invloed is een specialiteit van romantische kunstenaars. In tegenstelling tot impressionistische schilders schilderden de romantische schilders niet van wat ze zagen, maar wat ze lazen en voelden. Ze schilderden wat ze in hun verbeelding zagen.
Bijvoorbeeld in onze collectie hebben we een schilderij genaamd Paolo en Francesca, die is gebaseerd op een verhaal in de Goddelijke Komedie, door de zeer beroemde middeleeuwse Italiaanse dichter Dante Alighieri. Het verhaal gaat over twee geliefden die een affaire hebben, waarna de jaloerse echtgenoot van Francesca de twee geliefden vermoordt die vervolgens naar de hel gaan. Scheffer hield van dit gedicht en het verhaal van de twee tragische geliefden.
Op basis van feedback van klanten van Tiqets werd het Musée de la Vie Romantique in 2020 uitgeroepen tot Best Hidden Gem. Wat denk je dat het zo populair maakt onder de bezoekers?
Het mooiste van dit museum is de site zelf. Het is een mooi huis dat echt een geheime verborgen plek is, weggestopt in een rustiger deel van het drukke Parijs. Vanaf de straat kun je de prachtige romantische plek die hier verborgen ligt niet zien, een klein pad leidt van de straat naar het huis en de charmante tuin.
Het is het soort museum dat zeer zeldzaam is in Parijs; het originele kunstenaarshuis en atelier zijn op hun plaats gehouden, zodat je terug in de tijd kunt reizen naar het huis van een 19e-eeuwse kunstenaar. Het is heel anders dan de andere bekendere musea in Parijs, omdat het tot voor kort een huis was waar mensen in woonden. Als ik in mijn kantoor zit, kan ik de tuin en de binnenplaats zien en het voelt een beetje alsof dit mijn huis is - het is een beetje vreemd!
Je voelt de artistieke sfeer als je door de museumzalen loopt. Natuurlijk is het museum gemoderniseerd, maar de sfeer en de tuin zijn min of meer wat ze waren in de 19e eeuw.
Ik denk dat alle mensen die het museum bezoeken gecharmeerd zijn van de sfeer. We hebben ook een Engelse theesalon in de tuin, een zeer romantische plek om thee en cake te drinken.
Kun jij je favoriete kunstwerk uitkiezen in het museum?
Ik hou van de portretten die Scheffer schilderde. Hij schilderde veel vrouwen. Bijvoorbeeld Marie d'Orleans, een van zijn leerlingen. Ze was een beroemde beeldhouwster die heel jong stierf. Het was in die tijd zeldzaam dat vrouwen succesvolle beeldhouwers waren, dus ze is een interessant personage en het portret van haar is erg charmant. Ze draagt een jurk die typisch is voor die tijd en heeft bloemen in haar haar.
Een andere die ik leuk vind, is een klein bronzen beeld. In die tijd was het erg in de mode om kleine bronzen beeldjes in huis te hebben, op commodes. We hebben in onze collectie een klein bronzen beeldje van Satan. Dit is geen zegevierende Satan, maar een denkende. Hij heeft eigenlijk dezelfde positie als De Denker door Rodin, ook al is dit gebeeldhouwd voordat Rodin nog leefde. Het is van Jean-Jacques Feuchère, destijds een zeer beroemde beeldhouwer. Ik vind het leuk omdat het een introductie is tot de twijfel van Satan. Het is een filosofische manier om over het kwaad na te denken. De duivel denkt aan zijn macht, wat betekent dat hij er misschien niet in gelooft en zijn geloof verliest. Het is een heel krachtig beeld.
Heb je tips voor wat mensen na hun museumbezoek in de buurt moeten zien?
Een prachtig museum in de buurt is het Musée Gustave Moreau, het voormalige huis en atelier van een schilder die in de buurt woonde. Hij was een symbolistisch schilder en leefde in de 2e helft van de 19e eeuw, na Scheffer. Het is een zeer zeldzaam museum, net als het Musée de la Vie Romantique, omdat het zich richt op het werk van slechts één kunstenaar. Je kunt zijn atelier en huis zien, en natuurlijk veel van zijn werken.
De buurt waarin het Musée de la Vie Romantique ligt, is eigenlijk een geweldige plek om te wandelen. Aan het begin van de 19e eeuw was het gebied alleen maar velden, maar in de jaren 1810 en 1820 werd deze wijk gebouwd en hebben veel gebouwen nog steeds dezelfde stijl. Veel kunstenaars gingen er wonen, zoals Scheffer natuurlijk, maar ook Liszt en Delacroix. Chopin en George Sand, die een relatie hadden, woonden op de Square d'Orleans, een plein niet ver van het museum dat een heel romantische plek is in Parijs. De wijk was toen erg levendig.
Dat klinkt als de perfecte romantische Parijse middag! Je kunt een stap terug in de tijd doen om te voelen hoe het was om in de 19e eeuw kunstenaar te zijn en in deze wijk te wonen.
Ja, en het Musée de la Vie Romantique is echt een beeld van de wijk; het is een weerspiegeling van de geest van de kunstenaarswijk in die tijd.
Plan je een bezoek aan de best verborgen romantische plek in Parijs? Dit is wat u moet weten:
Hoe komt u bij het Musée de la Vie Romantique:
Neem de metro naar Saint-George (lijn 12), Pigalle (lijn 2 of 12) of Blanche (lijn 2).
Openingstijden:
Het museum is geopend van dinsdag t/m zondag van 10.00 uur tot 6.00 uur.
De theesalon is geopend van dinsdag t/m zondag van 10.00 tot 5.30 uur.
Toegankelijkheid:
De tijdelijke tentoonstellingsruimtes zijn volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers. De vaste collectieruimtes hebben veel trappen en zijn daardoor niet toegankelijk voor mensen met een beperkte mobiliteit. Bij de receptie is gratis een digitaal apparaat verkrijgbaar dat een virtuele rondleiding door het museum biedt op een touchpad.